6. Verginin Matrahı: Verginin hesaplanmasında esas alınan değer ya da miktara matrah denir. Bu matrahın üzerine bir vergi tarifesi uygulanarak vergi borcu hesaplanır. Vergi matrahları iki çeşitte karşımıza çıkar. Ad valorem matrah (değer esaslı) ekonomik unsurların değerleri esas alınarak hesaplanır ve bu matraha belirli bir vergi oranı belirlenir. Örneğin bir kazançtan %20 vergi almak gibi. Spesifik matrah (miktar esaslı matrah) parasal değer düşük olan vergi konularında uygulanan bir matrahtır. Örneğin, pasaport harçları.
Vergi matrahı belirlenirken birtakım usuller dikkate alınır.
- Beyan Usulü: Bu usule göre, mükellef ya da vergi sorumlusu vergi matrahını kanunda belirtilen esaslara göre saptayarak vergi dairesine yazılı olarak bildirmektedir. Vergi dairesi sadece beyanname ile bildirilen matrahın doğruluğunu denetlemekle yetinmektedir.
- Karineler (Dış Göstergeler) Usulü: Bilinen değerlerden bilinmeyen bir değerin varlığını belirlemektir. Bu usulde mükellefin gelir ve servetinin ölçüsü olarak bazı dış belirtilerden yararlanılır. Örneğin, işçi sayısı, makine ve alet sayısı ise mükellefin vergi ödeme gücü belirlenir. Adaletsiz ve verimsiz bir usuldür.
- İdarece Takdir Usulü: Vergi matrahı vergi idaresince tek taraflı olarak saptanmaktadır. Takdir komisyonları Vergi Usul Kanununun öngördüğü hallerde ve belirttiği prosedüre göre matrahı saptamaktadır. Ayrıca ortalama kâr hadleri ile zirai kazançlar merkez ve il komisyonları da matrahın saptanmasına yönelik hizmetler görmektedir.
- Götürü Usul: Bu usulde de matrah idarece saptanmaktadır. Ancak karineler ve idarece takdir usullerinde olduğu gibi her mükellef için ayrı ayrı değil, yükümlüler gruplandırılarak yapılmaktadır. Bu bakımdan diğerlerine göre daha genel ve objektiftir. Gerçek olarak saptanamayan gelir ya da kazançlar bazı belirti ya da karinelerden yararlanarak tahminen saptanmaktadır.
7. Verginin Tarifesi: Vergi borcunun hesaplanabilmesi için vergi matrahına uygulanan ölçülere vergi tarifesi denilir. Vergi tarifesi verginin temel öğelerindendir. Her vergi kanunu vergi tarifesini açık ve net olarak belirtmek durumundadır. Anayasanın 73. maddesine göre Bakanlar Kurulu kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde vergi tarifesinde değişiklik yapabilir.
Vergi matrahına uygulanan ölçüler iki çeşittir. Spesifik (miktar usulü) tarifede matrah biriminden alınacak vergi mutlak rakam olarak saptanmaktadır. Ad valorem (oranlar usulü) tarifede ise ekonomik ve teknik değerlere göre saptanan matraha belirli oranlar uygulanmaktadır. Ad valorem vergi tarifesi, tek oranlı tarife, artan oranlı tarife, tersine artan oranlı tarife ve azalan oranlı tarife olmak üzere dört çeşitten oluşmaktadır.
Güncel vergi tarifeleri için pratik bilgilere bakınız >>>>>
8. Verginin Tarhı: Verginin tarhı, vergi alacağının kanunlarda gösterilen matrah ve oranlar üzerinden hesaplanarak miktarının belirlenmesidir. Verginin tarhı idarece yapılır. Ülkemizde bu işi vergi daireleri yapmaktadır. Verginin tarhı Vergi Usul Kanunun 20. maddesinde tanımlanmıştır. Vergi Usul Kanunun 25.-39. maddelerinde tarh yöntemlerine ilişkin düzenlemeler yer almaktadır. Buna göre vergi tarhı aşağıdaki yöntemlerle yapılmaktadır.
- Beyannameye Dayanan Tarh: Bu usulde mükellef veya vergi sorumlusu vergi matrahının saptanmasına esas teşkil edecek bilgi ve olayları yazılı olarak bildirmektedir. Hatta mükellef veya sorumlu saptadığı matraha vergi oranının uygulayıp ödeyeceği vergiyi de beyannamelerinde göstermektedir. Düzenlenen beyannameler direkt vergi dairesine verilmektedir. Beyan üzerinden alınan vergilerde tarh, tebliğ ve tahakkuk işlemleri bir arada yapılır. Tarh işleminin zamanı vergilere göre değişiklik gösterir.
- Götürü Matrahlar Üzerinde Tarh: Götürü usule tabi mükellefler beyanname vermezler. Bu mükelleflerin vergi matrahı idarece saptanır. Ancak bu mükellefler vergi karnesi almak zorundadırlar. Götürü usulde vergilendirilen ticaret, serbest meslek ve hizmet erbabının vergileri, tarh zamanında bu mükelleflerin bağlı bulunduğu vergi dairesine başvurarak ibraz edecekleri vergi karnelerine yazılması suretiyle tarh olunur. (VUK madde 19)
- İkmalen Vergi Tarhı: Vergi Usul Kanunun 29. maddesine göre ikmalen vergi tarhı “Her ne şekilde olursa olsun bir vergi tarh edildikten sonra bu vergiye müteallik olarak meydana çıkan ve defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak miktarı tespit olunan bir matrah veya matrah farkı üzerinden alınacak verginin tarh edilmesidir.” İkmalen vergi tarhı tamamlayıcı nitelikte bir tarhtır. Bunun için daha önceden bir tarhın gerçekleşmiş olması gerekmektedir. İkmalen vergi tarhı, genellikle vergi incelemeleri sonucu bulunan matrah farkları üzerinden yapılmaktadır. İkmalen tarh edilen vergi ihbarname ile mükellefe tebliğ edilir. Mükellefin tebliğ tarihinden başlayarak 30 gün içinde dava açma hakkı vardır. Verginin tahakkuku ancak davanın sonuçlanması ile olabilir.
- Re’sen Vergi Tarhı: Vergi Usul Kanunun 30. maddesine göre, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tespitine imkan bulunmayan hallerde takdir komisyonları tarafından takdir edilen veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlarca düzenlenmiş vergi inceleme raporlarında belirtilen matrah veya matrah kısmı üzerinden verginin tarh olunmasıdır.
- İdarece Vergi Tarhı: Mükellef vergi tarhı için vergi kanunlarında belirtilen zamanlarda müracaat etmemişse ya da üzerine düşen görevleri yerine getirmemişse bundan dolayı vergi zamanında tarh edilememişse bu durumda idare, kanunen belirli matrahlar üzerinden vergiyi tarh eder. Bu çeşit tarh res’sen ve ikmalen vergi tarhının uygulandığı durumlar dışında yapılır. Mükellefler kanuni görevlerini yerine getirmemek suretiyle tarhiyatın zamanında yapılmamasına neden olmaktadırlar.
- Hataların Düzeltilmesi Yoluyla Tarh: Vergiye ilişkin hesaplarda ya da vergilendirmede yapılan hatalar nedeniyle haksız yere fazla ya da eksik vergi istenmiş ya da alınmış olabilir. Bu durumları Vergi Usul kanunu vergi hatası olarak nitelendirmekte ve idarece yapılacak yeniden tarhiyat üzerine eksik kısmın alınmasına, fazla kısmın da terkinine olanak vermektedir. (VUK. madde 116)
9. Verginin Tebliği: Vergilendirmeyi ilgilendiren ve hüküm ifade eden hususların yetkili makamlar tarafından mükellefe ya da ceza sorumlusuna yazı ile bildirilmesidir. (VUK. Madde 21) Vergilendirmenin hüküm ifade edebilmesi için vergileme ile ilgili belgelerin süresi içinde ve tebligat usullerine göre mükelleflere bildirilmesi gerekir. Tebliğin yazı ile yapılması kanunda belirtilmiştir. Kanun tahakkuk fişi dışında vergilendirme ile ilgili olup hüküm ifade edecek bütün belge ve yazıların tebliğ edileceğini hükme bağlamıştır (VUK. madde 93). Buna göre tebliği yapılacak yazı ve belgelerden bazıları, vergi ve ceza ihbarnameleri, düzeltme ve yoklama fişleri, vergi inceleme rapor ve tutanakları ve ödeme emirleridir.
Verginin tebliği kanunda öngörülen kişileri usulüne uygun bir biçimde yapılmalıdır. Vergi Usul Kanunu’nun 94. maddesine göre tebliğ, mükelleflere, bunların kanuni temsilcilerine, umumi vekillerine veya vergi cezası kesilenlere yapılır. Gerçek kişilerde küçüklük, kısıtlılık gibi nedenlerle mükellef yerine veli, vasi ya da kayyum gibi vergi sorumlularının bulunması halinde tebligat bunlara yapılır. Tüzel kişilerde tebligat, bunların başkan, müdür ya da kanuni temsilcilerine, tüzel kişi olmayanların tebligatı ise, bunları idare edenlere ya da temsilcilere yapılır.
Tebligat, adresleri bilinen gerçek ve tüzel kişilere posta ile yapılır. Memur aracılığı ile de bilinen adrese ilgili yazı ve belge elden teslim edilebilir. Kanun koyucu tebligat işlemlerini kolaylaştırmak için postayla ya da memur aracılığıyla yapılacak tebliğ işlemlerinin, ilgilinin kabul etmesi koşuluyla daire ya da komisyonda da yapılabileceğini etmiştir. Bu genel halin dışında da bazı hallerde daire ve komisyonda tebligata gidilmektedir. Adresin hiç bilinmemesi durumunda ilan yoluyla tebligat yapılır. İlan yazısı ilgili vergi dairesinin bulunduğu yerin belediye sınırlar içinde çıkan bir ya da birden fazla gazete de yayınlanır.
sayfa 3
